Na te zijn afgemonsterd van de Broere Emerald ben ik direct in gesprek gegaan met de KLM. Wat bleek, zij zochten iemand die de vliegkoffers voor de piloten per reis op orde maakt. Dus de juiste kaarten en papieren er in doen. Het werd dus niet wat ik er van verwachtte. In het gesprek werd duidelijk dat ze toch liever een ex-stuurman hadden. Ze hadden toch in mijn brief kunnen lezen wat mijn opleiding was. Het gesprek viel dus tegen en de voorwaarden van de KLM ook. De werkplek was in Amstelveen en een woning moest ik zelf voor zorgen. Hooguit konden ze een flat regelen in de Bijlmer. Zolang ik niet verhuisd was, waren de reiskosten voor mijzelf. Ik zag dit niet zitten en was teleurgesteld in de opstelling van KLM. Het is dus niets geworden en als ik dat van tevoren had geweten, had ik mij niet laten aflossen.

Ik besloot het verlof dat ik had zo goed mogelijk te benutten met solliciteren en hoopte dat voor het einde van het verlof ik een walbaan zou hebben. Ik heb heel wat sollicitaties gedaan en ben ook in gesprek geweest met Radio Holland. Nu was het op zee al geen vetpot, maar aan de wal was het nog minder. Dan kon ik beter blijven varen. Maar ik begreep ook wel dat het beroep van Marconist op zijn einde liep. Nog even overwogen om mij om te laten scholen tot Stuurman, maar ik wilde eigenlijk, ook voor het thuisfront, een walbaan.

Het verlof vorderde en op een gegeven moment solliciteerde ik ook op banen, waar ik helemaal niets mee had, om in ieder geval maar aan de wal te geraken. Via via kreeg ik een vacaturekrant van Rijkswaterstaat in handen. Daarin stond een advertentie voor Chef Controle Informatie Centrum te Hoek van Holland. En daar werd specifiek om een Radio Officier gevraagd. Dus daar direct op gesolliciteerd, maar de procedure nam veel tijd in beslag en het verlof raakte op. In de Zeeuwse Courant vond ik nog een vacature voor medewerker vrachtkantoor bij de Olau Line. Daar op gesolliciteerd en ik werd aangenomen. Ik kon in ieder geval mijn ontslag aanbieden bij Radio Holland. Precies op tijd, want mijn verlof was op en Radio Holland had een nieuw schip voor mij, dat tevens voor mij een vast schip zou worden, n.l. de Nedlloyd Rouen.

                                         Nedlloyd Rouen                                                Radiohut Nedlloyd Rouen (Foto: Internet)                    Radiohut Nedlloyd Rouen (Foto: www.pdrh.nl)

Nu zat ik niet echt op een vast schip te wachten, want ik had er geen problemen mee zo af en toe eens te wisselen van maatschappij, hoewel ik inmiddels wel mijn voorkeuren had. Het maakte je vaargebied zo veel groter. Maar het hoefde allemaal niet meer. 27 maart 1980 heb ik mijn ontslag ingediend bij Radio Holland en per 10 april is mij ontslag verleend. Mijn vaartijd was voorbij.

              Mijn eerste afrekening bij RH                                   Mijn laatste afrekening van RH (Zie aftrek Algemene Dienstvoorschriften,

                                                                                           terwijl ik de map aangetekend had opgestuurd. Heb dus nog altijd 15 gulden

                                                                                           tegoed van Radio Holland).

Bij de Olau Line heb ik precies twee maanden gewerkt. Toen kreeg ik van Rijkswaterstaat Directie Noordzee te horen dat ze mij hadden aangenomen op de functie Chef Controle Informatie Centrum (CIC) te Hoek van Holland. Daar werkten twee continue diensten. Eén dienst bewaakte het Meetnet Noordzee (een meetnet van meteorologische en hydrologische sensoren op diverse platformen in de Noordzee) en gaf tijpoorten uit voor de diepstekende vaart in de Eurogeul. De andere dienst bewaakte de Decca plaatsbepalingssystemen Holland Chain en Frisian Islands Chain en het Hi-Fix-6 plaatsbepalingssysteem. Het CIC was gevestigd in een voormalige radartoren van de Altantic Wall in de duinen aan de Helmweg in Hoek van Holland. Ik heb daar 6 jaar gewerkt. Daarna ben ik 1 jaar Hoofd Onderafdeling Plaatsbepalingssystemen en Communicatiemiddelen bij Rijkswaterstaat Directie Noordzee in Rijswijk geweest. In die tijd ben ik ook gaan vliegen als waarnemer op het Oliebestrijdingsvliegtuig van Rijkswaterstaat. Later is dat het eerste Kustwachtvliegtuig geworden. In totaal heb ik 6 jaar als waarnemer gevlogen.

   Controle Informatie Centrum       PH-MPC als Oliebestrijdingsvliegtuig Rijkswaterstaat         PH-MPC als Kustwachtvliegtuig                     Waarnemer in het Kustwachtvliegtuig

In 1986 werd besloten tot oprichting van de Nederlandse Kustwacht. Vanuit drie diensten (Directoraat Scheepvaart en Maritieme Zaken, Rijkswaterstaat Noordzee en Scheveningen Radio) werden mensen gevraagd voor het bemannen van het Kustwachtcentrum. Zo ben ik per 1 september 1986 in dienst getreden van de Kustwacht en 26 februari 1987 zijn we officieel van start gegaan als samenwerkingsverband van zes ministeries. We werden gehuisvest in het gebouw van Scheveningen Radio in IJmuiden. In 1995 nam het Ministerie van Defensie de operationele leiding van het Kustwachtcentrum over van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat (thans Infrastructuur en Milieu) en in 2001 zijn we verhuisd naar het marine terrein in Den Helder. Ik heb er gewerkt tot mijn pensionering in de volgende functies: Coördinator Dienstverleningstaken, Chef van de Wacht, Coordinator Opleidingen en Voorlichting en Hoofd Communicatie en Voorlichting. In 2015 ben ik met pensioen gegaan.

Er is veel te vertellen over de Kustwacht en ik verwijs dan ook graag naar het boek dat ik geschreven heb bij het 25-jarig bestaan van de Nederlandse Kustwacht in 2012.

  Het Kustwachtcentrum op de 4e en 5e verdieping in het gebouw van                               Het Kustwachtcentrum op het Marine terrein in Den Helder vanaf 2001.

  Scheveningenradio in IJmuiden tot 2001.

Het boek 'Kustwacht, 25 jaar wakend in dienstbaarheid'. (1987-2012)

In 1995 werd de Solo (de voormalige Smit Houston) door het Ministerie van Verkeer en Waterstaat aangekocht van Greenpeace en als Emergency Towing Vessel (ETV) in dienst gesteld bij de Nederlandse Kustwacht. De naam werd gewijzigd in 'Waker'. In eerste instantie werd het schip bemand en onderhouden door de werkmaatschappij SWI, bestaande uit Smit Internationale, Wijsmuller en ITC management. In 1997 werd het schip ondergebracht bij SmitWijs. Smit onderhield het schip en Wijsmuller leverde de bemanning. Weer later werd de Waker overgedragen aan Svitzer IJmuiden die ook steeds de bemanning leverde.

                                 Smit Houston                                                                               Solo                                                                                  Waker

Tijdens dokperiodes van de Waker moest een vervangende ETV worden geleverd. De SmitWijs New York (zusterschip van de Waker), De SmitWijs Rotterdam en de SmitWijs Singapore hebben die vervangende rol een keer uitgevoerd. Bij terugkeer van de Waker uit dok werden dan fotosessies gehouden.

Op de foto's van links naar rechts de Waker met de SmitWijs New York, de Waker met de SmitWijs Rotterdam en de Waker met de SmitWijs Singapore.

Op 7 september 2009 brak brand uit in de machinekamer van de Waker door een gesprongen brandstofleiding. De brand woedde acht uur en het schip raakte total loss. 11 september bracht Svitzer het schip binnen in Den Helder. Herstel bleek onhaalbaar. De schade was groot en gezien de leeftijd van het schip werd het Constructive Total Loss verklaard. Eind oktober werd het schip overgebracht naar een sloopwerf in 's Gravendeel. Een triest einde voor een zo machtige zeesleper.

Brandschade in de machinekamer van de Waker

Roetschade in de accommodatie

Op 30 oktober 2009 wordt de Waker in gereedheid gebracht om te worden overgebracht naar een sloopbedrijf in 's Gravendeel. Bergings personeel van Svitzer vreet zich op over het gelanterfanter van het personeel van de Poolse sleepboot Serval. De werfplaat is al verdwenen, de brug is een puinhoop. 's Avonds vertrekt de Waker met stille trom uit Den Helder achter de sleepboot Serval, richting Rotterdam. De foto's zijn door mij zelf gemaakt.

Onderstaande foto's laten de sloop zien van de eens zo machtige zeesleper. De foto's komen uit het archief van de Kustwacht. De eerste twee foto's zijn gemaakt door Hans Hoffmann (Loods te Rotterdam). De laatste foto is vanuit het Kustwachtvliegtuig gemaakt.